W pierwszych dekadach XX wieku powstały dwie książki, w których opisano Sieradz. Najpopularniejszą z nich jest monografia "Sieradz" ks. Walerego Pogorzelskiego, wydana w 1927 r. Książka legendarna i cenna, jednak niewolna od błędów i braków warsztatowych. Tymczasem 12 lat wcześniej Józef Kobierzycki z Bogumiłowa wydał "Przyczynki do dziejów ziemi sieradzkiej". Książka ta nie doczekała się powtórnych wydań, podczas gdy jej następczyni ks. Pogorzelskiego była wznawiana dwa razy w czasach współczesnych. Dzieło Kobierzyckiego zawiera historię Sieradza spisaną na pięćdziesięciu stronach, opartą o rzetelną kwerendę archiwalną. Ks. Pogorzelski opierał się na niej w dużym zakresie. Narodził się pomysł przepisania dzieła Kobierzyckiego i udostępnienia go szerszej publiczności. Z pomocą narzędzi sztucznej inteligencji dokonali tego Jakub Jurek i Paweł Kurzawski. Niżej prezentujemy fragment drugiej części "Przyczynków...", w zakresie dotyczącym Sieradza. Podczas gdy ...
W sieradzkim kościele farnym pw. Wszystkich Świętych, po lewej stronie prezbiterium, znajduje się datowany na drugą ćwierć XVIII wieku ołtarz Matki Boskiej [1]. Warto zwrócić na niego uwagę przy najbliższej okazji ze względu na związaną z nim ciekawą historię, opisaną niżej. Istniejący dziś ołtarz Matki Boskiej jest prawdopodobnie tożsamy z dawnym ołtarzem Matki Boskiej Szkaplerznej [2]. Widniejący w nim obraz pędzla Baltazara de Juncka z 1751 r. zawiera słynny wizerunek Sieradza (Rys. 1). Kult Matki Boskiej Szkaplerznej odwołuje się do wydarzeń z połowy XIII wieku, kiedy to karmelicie, św. Szymonowi Stockowi, objawiła się Matka Boska i poleciła mu nosić szkaplerz (szeroki płat materiału z otworem na głowę, okrywający barki, plecy i pierś) jako ochronę przed ogniem piekielnym. Kult rozpowszechnił się, zaczęły powstawać bractwa, kościoły i ołtarze z nim związane [3]. Rysunek 1. Kopia wizerunku zamku sieradzkieg...