W pierwszych dekadach XX wieku powstały dwie książki, w których opisano Sieradz. Najpopularniejszą z nich jest monografia "Sieradz" ks. Walerego Pogorzelskiego, wydana w 1927 r. Książka legendarna i cenna, jednak niewolna od błędów i braków warsztatowych. Tymczasem 12 lat wcześniej Józef Kobierzycki z Bogumiłowa wydał "Przyczynki do dziejów ziemi sieradzkiej". Książka ta nie doczekała się powtórnych wydań, podczas gdy jej następczyni ks. Pogorzelskiego była wznawiana dwa razy w czasach współczesnych. Dzieło Kobierzyckiego zawiera historię Sieradza spisaną na pięćdziesięciu stronach, opartą o rzetelną kwerendę archiwalną. Ks. Pogorzelski opierał się na niej w dużym zakresie. Narodził się pomysł przepisania dzieła Kobierzyckiego i udostępnienia go szerszej publiczności. Z pomocą narzędzi sztucznej inteligencji dokonali tego Jakub Jurek i Paweł Kurzawski. Niżej prezentujemy fragment drugiej części "Przyczynków...", w zakresie dotyczącym Sieradza. Podczas gdy ...